با ورق ‌زدن صفحات قرآن بیشتر از ده‌ مرتبه به کلمه‌ی «انفاق» و بقیه مشتقات آن مواجه می‌شویم. واژه و کلمه‌ی «انفاق» در قرآن و بقیه کتب اسلامی به معنای بخششِ مال به فقیران و نیازمندان می‌باشد، اما آیا انفاقِ مال به معنای از دست‌دادن آن نیست؟! 

قرآن این پرسش را پاسخ می‌دهد:

مَثَلُ اَلَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمْ فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنٰابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اَللّٰهُ يُضٰاعِفُ لِمَنْ يَشٰاءُ وَ اَللّٰهُ وٰاسِعٌ عَلِيمٌ.

ترجمه: مثال صدقاتِ کسانی‌که اموالِ خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، همانند دانه‌ای است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه‌ی آن صد دانه باشد؛ و خداوند برای هر کس که بخواهد آن را چند برابر می‌کند، و خداوند گشایش‌گرِ داناست.

 الله متعال در صدقه و انفاق، دو خیر بزرگ را قرار داده است، اول آنکه سبب از بین‌رفتن فقر یا حداقل کاهش آن می‌شود و دوم آنکه سبب تطهیر و پاک‌شدن مال ثروت‌مند می‌گردد.

و حتی بخش عظیمی از کار دعوت اسلامی به قضیه‌ی انفاق مرتبط است، بدون‌شک پروسه‌ی نشر و پخش دعوت اسلامی نیاز به دوبالِ انسان و مال و به تعبیری نیروی بشری و نیروی مالی دارد و برنامه‌ی دینی و پروسه‌ی دعوتی که تُهی از نیروی بشری و یا مالی باشد، راه بجای نخواهد برد و قابلِ دوام نخواهد بود، 

و جنبه‌ی مالی آنرا می‌توان از طریق انفاق فی سبیل الله پُره نمود، لذا باید هوشیار باشیم تا صدقه و انفاقی ‌که می‌کنیم یا شکم گرسنه‌‌ای را سیر کند و یا سبب گسترش بیداری اسلامی گردد و به‌درستی ‌که مدارس علوم دینی از بزرگ‌ترین مراکز بیداری اسلامی محسوب می‌شوند.

قرآن، انفاق‌ نکردن در راه خدا را سبب هلاکت امت‌ها می‌داند آنجا که می‌گوید: 

وَ أَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ وَ لاٰ تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى اَلتَّهْلُكَةِ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اَللّٰهَ يُحِبُّ اَلْمُحْسنین.

ترجمه: و در راه خدا انفاق کنید، و خود را با دست خود به هلاکت میفکنید، و نیکی کنید که خدا نیکوکاران را دوست می‌دارد. 

و یا آنجا که عدم انفاق را سبب حسرت و افسوس در قیامت می‌داند و می‌گوید: 

يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لاٰ بَيْعٌ فِيهِ وَ لاٰ خُلَّةٌ وَ لاٰ شَفٰاعَةٌ وَ اَلْكٰافِرُونَ هُمُ اَلظّٰالِمُونَ.

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، از آنچه به شما روزی دادیم انفاق کنید، پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن داد و ستدی وجود ندارد و از دوستانی شفاعت‌کننده نیز خبری نیست، و کافران خود ستمکارانند. 

و یا آنجا که انسان را تلنگری زده و می‌گوید: 

وَ مٰا ذٰا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللّٰهِ وَ اَلْيَوْمِ اَلْآخِرِ وَ أَنْفَقُوا مِمّٰا رَزَقَهُمُ اَللّٰهُ وَ كٰانَ اَللّٰهُ بِهِمْ عَلِيماً.

ترجمه: و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان می آوردند، و از آنچه خدا به آنان روزی داده، انفاق می کردند، چه زیانی برایشان داشت؟ و خدا به کارِ آنان داناست. 

و یا آنجا که انفاق را سبب رسیدن به بهشت می‌داند و می‌گوید: 

وَ اَلَّذِينَ صَبَرُوا اِبْتِغٰاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقٰامُو اَلصَّلاٰةَ وَ أَنْفَقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ سِرًّا وَ عَلاٰنِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ اَلسَّيِّئَةَ أُولٰئِكَ لَهُمْ عُقْبَى اَلدّٰارِ.

ترجمه: و کسانی‌که در طلب رضای خدا راه صبر پیش می‌گیرند و نماز به پا می‌دارند و از آنچه نصیبشان کردیم پنهان و آشکار انفاق می‌کنند و در عوضِ بدی‌های مردم نیکی می‌کنند، اینان هستند که در عاقبت، صاحبِ منزل‌گاه نیکو می‌گردند.

رمضان بهترین فرصت برای انفاق در راهِ خدا می‌باشد.